Ρηχό παράθυρο
βυθισμένες σκέψεις που δε θα πνιγούν
η Τριάδα των ξεφτισμένων ελπίδων:
αποδοχή,τύψη,ικανοποίηση
Κάτω οι δρόμοι φωτοσυνθέτουν
επάνω,μισό φεγγάρι' κόσμος εραστών
υγρών σωμάτων,πέτρινων ψυχών
Το μαστίγιο ενός παραδείσου
χορός χωρίς αγριότητας χαρά
Στέκεις παράμερα,παλίρροια τώρα πια βέβαιη,χλιαρή
φοβάσαι το ψέμα,γίνεσαι εξορκιστής και δαίμονας
και προοπτική μιας καλά φυλαγμένης ανάμνησης
που ρωτάει κάθε πρωί πίσω απ' το ίδιο ανατέλλον χαμόγελο
αν φχαριστιέσαι λύκους να θηλάζεις
ή αν μπρος στις αδέσποτες μέρες το σκασμό απλά βγάζεις
ένας σκοπός,ένα μέσον
ή μια χίμαιρα ............ ?
'' Να φτιάξεις μια ιδεατή εικόνα του εαυτού σου, όπως θα ήθελες να είσαι, να την κρεμάσεις στον τοίχο, να την κοιτάς κάθε μέρα και να ορκιστείς ποτέ να μην την ντροπιάσεις ''
"Πως ήθελα να ξέρω να γεννάω
ΑπάντησηΔιαγραφήμικρά ποιήματα.
Μου τα στερεί ο πολύλογος τρόπος μου.
Εσκεμμένος σαν προφυλακτικό
ν΄αποφύγει την επώδυνη σύλληψη
μη γίνει έναυσμα και αυτουργός
μιας ακόμα συντομίας....." της Κ.Δημουλά
Αυτό έτσι από ζήλια.
Τελικά οι ελπίδες δεν είναι τόσο ξεφτισμένες όσο νομίζεις.Αν δεν υπήρχαν δεν θα υπήρχε και το Άγαλμα!!!
tsatrik?
ίσως το ένα να μην υπήρχε χωρίς το άλλο...ερευνάται.
ΑπάντησηΔιαγραφήβοηθάει και ο αλλιώτικός σου τόνος,αλήθεια σ'το λέω..
τα σέβη μου.