Με την πρώτη

Ποτέ μην τους τα δείχνεις όλα με την πρώτη …θα σε βαρεθούν-και αυτό είναι το καλύτερο σενάριο!
Μπορεί και να σε φάνε ζωντανό με τα ρούχα σου μαζί (μη με ρωτήσεις αν θα έχει τύχει να φοράς τα καλά σου εκείνη την άγ-ρ-ια ώρα)…
αλλά τότε, με έναν έμμεσο, εμμεσότατο τρόπο θα έχεις (έστω και ακούσια) συνεισφέρει στην τροφική αλυσίδα.
Μπορεί και να σε κάψουν στην πυρά-καλή ώρα σαν τις μάγισσες του Μεσαίωνα …
και σένα να φανταστείς, δεν σε κυνηγούσαν εξαρχής για να γίνεις προσάναμμα για τις φλόγες που θα γλυκάνουν και θα ξορκίσουν το χειμώνα τους-ή έστω κνίσσα σαν αυτή που θα τρυπούσε τα ρουθούνια σου πριν ξεστομίσεις κάποια μεγαλεπήβολη, ευάρεστη, γεμάτη τρόμο παροιμία σου (αυτοί, τις ξέρουν σαν χρησμό, λυπήσου τους).

Και μην αναρωτηθείς αν η κνίσσα που μυροβλύζει από τη σάρκα σου θα κάνει κάποιον αυτόκλητο Ιεροεξεταστή και ΄΄προφήτη ΄΄ ή ΄΄ μάντη ’’. Ποτέ δεν θα είναι τόσο απλό. Ούτε τόσο αστείο.

Προσπάθησε να χαμογελάσεις έστω λίγο. Υπάρχει χώρος.

Αλλά όχι χώρος για παιχνίδια. Το παιχνίδι είναι ό, τι πιο σοβαρό υπάρχει για να το αφήσεις στα χέρια αδαών!

Δεν υπάρχει χειρότερο και τρομερότερο κτήνος από τον αδαή, ελαφρόμυαλο και εύκολο στα λόγια βλάκα. Ξέρεις, εκείνον που παρουσιάζεται τόσες φορές σαν ορκισμένος πολεμιστής και ακραιφνής κήρυκας ενός παραδείσου, χωρίς ποτέ να τον είχε καλέσει κανείς ΄

κι άλλες τόσες χαρίζει τσάμπα το σκαλπ του σε κάποια κόλαση προδίνοντας στην πιο καλή τιμή τον εαυτούλη του…

και εκείνον που με φοδραρισμένη γλώσσα κατέχει μόνο να μιλάει για τιμωρίες κι ανταμοιβές, για αμφιβολίες και βεβαιότητες, για δικαιολογίες και επεξηγήσεις.

Λέω και για αυτόν που μαθαίνει πανεύκολα χωρίς να καταλαβαίνει τι είναι αυτό που ευαγγελίζεται και περιμένει να δικαιώσει τα μαρτύριά του και να τον σώσει από αυτά.

Ναι, γι’ αυτόν που την αδυναμία του τη θέλει για δύναμη κόντρα σε κάθε υγεία.

Αυτός, δεν σκέφτεται να πατήσει ούτε με βλέμμα ούτε καν με σώμα για αρχή, στη γη. Γι’ αυτό και κάθε του ανάσα βαραίνει σαν να κατάπιε θειάφι.

‘’Από κει βγήκες ρε, και εκεί θα ξαναπάς’’ του φωνάζω …μερικούς απλά τους τρελαίνει το βέβαιο ενδεχόμενο του θανάτου. Κι έτσι, δεν ξέρουν ούτε να το διασκεδάζουν.

Όλοι αυτοί ,θέλουν. Όλοι ξερογλείφονται για ένα κομμάτι σου. ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ.

Πόσο λίγοι είναι αυτοί που ίσως σε θέλουν ολόκληρο, αναλογίσου.
Για τους άλλους πρέπει να παίξεις κάποιο ρόλο αντίστοιχο στο ‘’κομμάτι’’ που ορέγονται.

Να γίνεις ‘’συγκεκριμένος’’. ΄΄ Κανονικός’’. ‘’Φιλικός’’. ‘’ Συμβατός’’ ή και ‘’συμβατικός’’ και άμα θέλεις βγάλε τα εισαγωγικά – ζουρλομανδύες!

Τι είσαι; Ηθοποιός που γυρνάει επάνω σε μια παράλογη σκηνή… ;
θα ήμουν πιο ήσυχος για σένα, αν είχε έτσι το πράγμα μαζί σου…
δυστυχώς δεν πρωτοτυπείς: μόνο αντιγράφεις και μιμείσαι άλλους ηθοποιούς.

-‘’Ποιος είμαι;’’ Θ΄ αναρωτήθηκες, ίσως αρκετές φορές ως τα τώρα.
-‘’... και γιατί να ασχοληθούν μαζί μου; Άρα κάτι θα αξίζω!’’

Μην είσαι τόσο αφελής ώστε να βιαστείς.

Χωρίς να το καταλάβεις, θα έχεις γίνει ηθοποιός –και τα φώτα θα πέσουν για λίγο επάνω σου, εκεί στη σκηνή. Γι’ αυτό σου λέω, ποτέ μην τους τα δείξεις όλα με την πρώτη!

Άσε τους να περιμένουν, να αγωνιούν, να υποθέτουν, να φοβούνται ότι μια λέξη, μια χειρονομία, μια ατάκα θα αλλάξει τα πάντα… κέρδισε χώρο, χρόνο, είναι μικρός ο ρόλος σου.

Θα βρεθείς πολλές φορές μπροστά σε ατελείωτα σταυροδρόμια. Θα πάνε να σε πείσουν ότι αν κάτι υπάρχει σε αυτήν τη σκηνή, είναι η επιλογή. ‘’Μπορείς και να μην παίξεις’’ θα σου πούνε.

Ψέματα λένε. Κανείς δεν κατέβηκε από το σανίδι χωρίς σκοινί, σφαίρα ή λεπίδα. Λίγοι σκέφτηκαν να βάλουν δικά τους λόγια στο ρόλο τους. Να τον εξευμενίσουν. Να τον πλάσουν. Να του δώσουν υπόσταση.

Αυτά τα λόγια περιμένω κι από σένα, εδώ και χρόνια.
Είσαι γενναίος, επειδή δεν ελπίζεις.
Είσαι δυνατός ,επειδή ξέρεις.
Είσαι ζωντανός, επειδή θα ακούσεις το χειροκρότημα.