Μια εποχή στην κόλαση

Μια νύχτα πήρα την ομορφιά στα γόνατά μου
και τη βρήκα πικρή, και τη βλαστήμησα '
οπλίστηκα ενάντια στη δικαιοσύνη, δραπέτευσα ...

Μάγισσες, μιζέρια, μίσος ,εσείς θα διαφυλάξετε το θησαυρό μου!
Κατόρθωσα να σβήσω από τα λογικά μου κάθε ελπίδα ανθρώπινη

Με ύπουλο σάλτο, χίμηξα σαν θηρίο επάνω σ' όλες τις χαρές να τις κατασπαράξω

Επικαλέστηκα τους δήμιους,
να δαγκώσω πεθαίνοντας τα κοντάκια των όπλων τους

επικαλέστηκα κάθε οργή και μάστιγα,
να πνιγώ στο αίμα, στην άμμο'
η απόγνωση, ήταν ο θεός μου ...

Κυλίστηκα στη λάσπη, στέγνωσα στον αέρα του εγκλήματος,
ξεγέλασα την τρέλα

... κι η άνοιξη μού πρόσφερε
το φρικαλέο γέλιο του ηλίθιου

Arthur Rimbaud, μια εποχή στην κόλαση-1873

[ άραγε τι θα προσφέρει το καλοκαίρι ...]