Βαρύτητα

Κάποιες φορές
νιώθω να πέφτω
αργά μα αποφασιστικά, εξοργιστικά
στο μυαλό σου
στο μυαλό μου
και ουρλιάζεις ''παραδώσου''
-πάντα για το ''καλό'' μου-
μα δε λέω να κρυφτώ

Υπάρχουν φορές
που θέλεις να πέφτεις
λίγο-λίγο
ξανά και ξανά
μοναδικά κι ολότελα
σιωπηλά μα κι άγρια
χαμογελώντας και κλαίγοντας
μόνο στις ίδιες εξαρτήσεις
γλείφοντας τις ίδιες πληγές
φορώντας την ίδια σκέψη για τομάρι
ένας λύκος ανάμεσα στα πρόβατα
ένας εραστής που αλαφροπερπατάει απέναντι
πιστεύοντας
πως το ποτάμι μένει απαράλλαχτο,
ένας διψασμένος μπροστά στο πέλαγο
-μα η άμμος δε θυμάται αχνάρια
κι η θάλασσα, σε βγάζει πάντα στον αφρό ...

... και έτσι - λες - πάντα πέφτεις
προς τα πάνω